Triduum Paschalne rozpoczyna wieczorna liturgia Wielkiego Czwartku, ktόra mόwi o ustanowieniu Najświętszego Sakramentu Eucharystii, jako znaku Bożej miłości. Zarόwno czytania jak i obrzędy tego dnia podkreślają służebną postawę Chrystusa, ktόry przepasuje się prześcieradłem i myje uczniom nogi, każąc im w tym naśladować siebie. W relacji trzech Ewangelistόw (Mateusza, Marka i Łukasza, tzw. Ewangelie synoptyczne) to była właśnie żydowska uczta paschalna, ktόrą Jezus spożył ze swymi uczniami w przeddzień swej męki. Podczas niej ustanowił swόj wieczny testament: Najświętszy Sakrament swej obecności: Eucharystię (o czym mόwi czytane wtedy w liturgii słowa drugie czytanie z pierwszego listu św. Pawła do Koryntian).

Wielki Piątek to jedyny dzień w roku liturgicznym, w ktόrym nie celebruje się Mszy Świętej, jako że tego dnia Jezus – Baranek Paschalny – umierał na krzyżu za nasze grzechy, po czym został złożony w grobie. Te wydarzenia są też celebrowane podczas liturgii. Bardzo skromna oprawa, obnażony ołtarz oraz kolor czerwony szat liturgicznych mają podkreślać jego pełen powagi i zadumy charakter. Po Modlitwie Powszechnej, jest czytana Męka Pańska (z Jana, 18-19) i adorowany Krzyż, na ktόrym umierał nasz Zbawiciel. Po czym następuje już tylko rozdanie Komunii Świętej i przeniesienie Najświętszego Sakramentu okrytego welonem do specjalnego zaciemnionego miejsca w Kościele, zwanego ciemnicą, na znak złożenia Jezusa do grobu.

W Wielką Sobotę Kościół trwa przy Grobie Pańskim, rozważając Mękę i Śmierć Chrystusa, a także Jego zstąpienie do otchłani. W otchłani, jak nam każe wierzyć Kościόł zgodnie z tradycją, Jezus ogłasza wieść o pokonaniu śmierci wszystkim zmarłym przed wiekami. W godzinach porannych zaleca się sprawowanie Godziny Czytań i Jutrzni (modlitw brewiarzowych Psalmami) z udziałem ludu. W atmosferze zadumy, modlitwy i postu Kościόł oczekuje w ten sposόb na Zmartwychwstanie Chrystusa celebrowane podczas liturgii Wigilii Wielkiej Nocy, ktόra następuje po zapadnięciu zmierzchu.

Liturgia Zmartwychwstania Pańskiego
Wigilia Paschalna jest długim oczekiwaniem na Zmartwychwstanie Chrystusa. Towarzyszy jej:

-liturgia światła, ktόra wyraża czuwanie wiernych na modlitwie w oczekiwaniu na zbawcze wydarzenia;

-czytanie licznych (dziewięciu, choć z przyczyn praktycznych ilość czytań można ograniczyć) długich fragmentόw Pisma Świętego, głόwnie ze Starego Testamentu, wraz ze śpiewaniem Psalmόw, ktόre mają za zadanie wprowadzić w atmosferę potężnego działania Bożego w historii ludzkości, od stworzenia świata, a w nim człowieka, poprzez przymierze z Abrahamem, cudowną interwencję zbawczą w stosunku do Izraela nad Morzem Czerwonym, zapowiedź nowego, trwałego Przymierza zawartego w sercach ludzkich; wszystko, co się spełniło w ofierze Jezusa Chrystusa i do czego mamy przystęp w sakramencie chrztu (czytanie z Nowego Testamentu); wreszcie uroczyste Alleluja i Ewangelia zapowiada długo oczekiwane Zmartwychwstanie Chrystusa; po niej następuje:

-liturgia odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych (lub udzielania chrztu i innych sakramentόw, kiedy są kandydaci) na znak potwierdzenia przez uczestnikόw przyjętego planu Bożego; całość kończy,

-liturgia eucharystyczna, która wieńczy dzieło zbawienia Jezusa Chrystusa.

Ponieważ całość wydarzeń paschalnych dokonuje się podczas tej liturgii Wielkiej Nocy, Kościόł poleca, by zaraz po jej zakończeniu odbyła się uroczysta Procesja Rezurekcyjna (z łac. resurrectus – zmartwychwstały), mająca za zadanie obwieścić światu fakt zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Mocna jeszcze tradycja przedsoborowa (chodzi o Sobόr Watykański II, 1962-1965) stawia tę procesję na początku celebracji Zmartwychwstania Pańskiego w niedzielny poranek wielkanocny. Jednak niedzielna celebracja jest już praktycznie tylko ciągłą kontynuacją obwieszczania przez Kościόł dzieła zmartwychwstania Chrystusa, Jego zwycięstwa nad śmiercią i grzechem, ktόre dokonało się poprzedniej nocy.